صنعت چرم‌دوزی یا پوستین‌دوزی که از صنایع کهن هرات به شمار می‌رود، در آستانه نابودی قرار دارد.
از میان صدها چرم‌دوزی که در گذشته در هرات فعال بودند، تنها دو چرم‌دوز باقی مانده‌اند که این صنعت را ادامه می‌دهند.
غلام حیدر اکرمی، یکی از این چرم‌دوزان قدیمی، با بیش از ۹۰ سال سابقه، همراه با برادرش این صنعت را زنده نگه داشته است. او از پوست حیواناتی چون گوسفند، گاو و حتی حیوانات وحشی لباس و کلاه چرمی تولید می‌کند.
غلام حیدر به طلوع‌نیوز گفت: «احتمال دارد که من به ارزش ۱۰ لک افغانی مال به خانه ریخته دارم و به پول خرچ خود درمانده‌ام. خوب وقتی کسی نخرد، چه کار کنم؟ پوست بخورم نمی‌توانم.»
به گفته غلام حیدر، در گذشته نه چندان دور، بیش از صد کارگاه چرم‌دوزی در هرات فعال بودند، اما اکنون تقریباً تمامی پوستین‌دوزان هرات این صنعت را رها کرده و به مشاغل دیگر روی آورده‌اند.
علی احمد یکی دیگر از چرم‌دوزان هرات گفت: «شغل ما هم‌اکنون هیچ پیشرفت و تقاضایی ندارد و فقط از بین می‌رود. فکر کنم در هرات تنها ما دو نفر مانده‌ایم که این کسب را پیش می‌بریم. دیگر کسی صنایع پوست و چرم را پیش نمی‌برد.»
نبود صادرات لباس‌های چرمی و کاهش تقاضا در بازارهای داخلی، از دلایل اصلی رکود این صنعت کهن است.
محمد اکبر یکی از فروشندگان لباس‌های چرمی گفت: «اینجا ما در زمستان چندتا کلاه، واسکت و همین‌ها را تیار می‌کنیم که به فروش برود و مردم از آن استفاده می‌کنند. به اندازه تقاضای آن‌ها تولید می‌کنیم.»
به گفته برخی فروشندگان، خریداران اصلی لباس‌ها و کلاه‌های چرمی گردش‌گران خارجی بودند.اما با کاهش گردش‌گران، فروش این محصولات نیز به شدت کاهش یافته است.
در گذشته بسیاری از مردم در فصل سرما از لباس‌ها و کلاه‌های چرمی استفاده می‌کردند. اما با واردات لباس‌های زمستانی از کشورهای مختلف به افغانستان، مشتریان این محصولات چرمی به‌تدریج کاهش یافته‌اند.
