خانواده‌های بیجا شده داخلی خواهان توجه بیشتر نهادهای مددرسان حکومتی و جهانی برای رسیدگی به وضعیت شان استند. شماری از این خانواده ها که در کابل به سر می‌برند می‌گویند با چالش‌های فراوان اقتصادی روبرو اند.
عبدالرقیب ۷۵ ساله، باشنده اصلی لغمان است. او می‌گوید که جنگ های پسین در کشور او را با خانواده اش آواره کرده است.
او گفت: «ما در اینجا آواره استیم، هر طرف که میرویم ما را دوباره به اینجا روان می‌کنند چرا؟»
این بی‌جاه شده گان می گویند با دشواری های روزگار رو به رو اند و از حکومت و نهاد های مدد رسان می‌خواهند که به آنان بیشتر توجه کنند.
آصف خان، بیجاشده گفت: «اکنون جنگ تمام شده است و مناطق ما ویران شده است، اگر ما آنجا برویم چی کنیم اینجا خو یک سرپناه برای خود جور کرده ایم.»:
صبره، یک کودک بیجا شده گفت: «زنده‌گی ما خراب است، اینجا جای درست نیست، خانه‌های ما گرم نیستند، ما مریض هستیم.»
در همین حال، سازمان جهانی مهاجرت در گزارشی گفته است که اکنون در افغانستان پنج میلیون و هشتصد هزار بیجا شده داخلی وجود دارد.
در گزارش این سازمان آمده است: “٥٨٣٢٤٥٤ تن از شهروندان افغانستان از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱ بیجا شده اند. که از این میان در سال ۲۰۲۱ به تعداد ۱۳۲۷۴۷۴ تن از شهروندان افغانستان در اثر جنگ و حوادث طبیعی بیجا شده اند. ۸۴۹۵۳۶۵ تن از شهروندان افغانستان به مناطق شان برگشت کرده اند و ۴۵۱۹۵۲۲ تن از شهروندان افغانستان به بیرون از کشور پناهنده شده اند.”
بر بنیاد گزارش‌ها، در سال روان میلادی افغانستان گواه بیشترین بیجا شده داخلی بود، اما مسولان در وزارت مهاجرین گفته اند که شمار زیادی از این بیجاشده‌گان در ماه‌های پسین به ولایت‌های اصلی شان بازگشتانده شده اند.
