نشست‌های رسمی میان هیئت‌های مذاکره کنندۀ صلح جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان در دوحه از ده روز بدینسو متوقف استند و روشن نیست که دو طرف چه زمانی دوباره بر میز گفت‌وگو برخواهند گشت.
اختلاف‌ها دربارۀ ایجاد کارشیوۀ مذاکرات دلیل اصلی توقف این نشست‌ها دانسته می‌شود – اختلاف‌هایی که همچنان پابرجا استند و تلاش‌های دیپلوماتیک نیز تاکنون نتوانسته این اختلاف‌ها را از میان بردارد.
اختلاف اصلی دربارۀ ایجاد کارشیوۀ مذاکرات، روی دو نکته است؛ نخست این‌که طالبان می‌گویند باید فقه حنفی باید مبنای کار باشد. و دوم، طالبان تأکید دارند که بنیاد مذاکرات میان افغانان باید توافق نامۀ این گروه با امریکا باشد – پیمانی که در دهم ماه حوت سال گذشته امضا شد و حکومت افغانستان در آن دخیل نبود.
اکنون هیئت مذاکره کننده جمهوری اسلامی افغانستان با هر دو مساله مخالف است و برای هر کدام بدیل‌هایی دارد.
سرور دانش، معاون دوم رییس‌جمهور گفت: «به بن‌بست کشاندن مذاکرۀ فعلی با اصرار بیجا در مورد بعضی از موضوعات طرزالعمل مذاکره، همۀ این موارد مارا در یک جایگاۀ برتر و گروۀ طالبان را از نگاه منطق در یک موضع دفاعی قرار داده‌است.»
او افزود: «از جانب هیئت افغانستان پیشنهاد شده‌است که باید مبنای همه‌چیز قرآن، سنت و یا شریعت باشد.»
طالبان دربارۀ چرایی باز نشدن گره به‌میان آمده در کارشیوۀ مذاکرات و نیز از سرگیری نشست‌های رسمی چیزی نمی‌گویند اما هیئت جمهوری اسلامی افغانستان بر ادامۀ رأی‌زنی‌ها تا رسیدن به یک توافق تأکید می‌ورزد.
فاروق مجروح، عضو هیئت مذاکره کنندۀ جمهوری اسلامی افغانستان بیان داشت: «ما از جانب خود تمام تلاش‌ها را با حوصله‌مندی انجام دادیم. جانب مقابل حتمأ به مشوره‌های بیشتری نیاز خواهند داشت و منتظر تصمیم نهایی آن‌ها هستیم.»
کار شیوۀ مذاکرات میان افغانان در حالی در کمتر از یک ماه نهایی نشده‌است که فرستادۀ ویژۀ امریکا برای صلح افغانستان خواهان به نتیجه رسیدن این روند در ماه‌ها است و می‌گوید که طول کشدین این روند تا سال‌ها، برای جامعه جهانی و مردم افغانستان پذیرفتنی نیست.