در آستانۀ آغاز گفت‌وگوهای صلح میان جمهوری اسلامی افغانستان و گروۀ طالبان، رییس‌جمهور غنی می‌گوید تا هنگامی‌که سرنوشت اسیران نیروهای امنیتی که در نزد طالبان استند روشن نشود روند صلح پیش نخواهد رفت.
رهایی زندانیان یکی از پیشرط‌های طالبان برای آغاز گفت‌وگوهای صلح است. بربنیاد توافق صلح امریکا با طالبان، باید پیش از آغاز گفت‌وگوهای صلح تا پنج‌هزار زندانی طالبان از بند حکومت و یک‌هزار زندانی نیروهای امنیتی از بند طابان آزاد شوند.
اما در حدود چهار ماه پس از امضای این توافق‌نامه، تاکنون در حدود ۴۲۰۰زندانی طالبان از بند حکومت و حدود ۸۵۰ زندانی نیروهای دولتی ازبند طالبان آزاد شده‌اند.
رییس‌جمهور غنی که روز گذشته در ولایت غزنی رفته بود، در این باره گفت: «دلیلی که رهای بندی‌های طالبان… پیش می‌رود بخاطر از این است که من می‌خواهم هر اسیر قوای امنیتی و دفاعی افغانستان سرنوشتش واضیح شود. تا سرنوشت این قهرمانان ما واضیح نشود، پروسۀ صلح پیش نمی‌رود.»
آقای غنی در بخش دیگر از سخنانش گفت که مردم افغانستان هیچ‌گاهی امارت را به جمهوریت برتری نخواهند داد و طالبان باید بدانند که تصمیم نهایی را مردم خواهند گرفت.
در همین حال، رونالد کوبیا، نمایندۀ ویژۀ اتحادیۀ اروپا برای افغانستان ادامۀ خشونت‌ها را از سوی طالبان پذیرفتنی نمی‌داند و می‌گوید که کشورهای جهان پشتیبان نظام مردم‌سالار در افغانستان استند.
او در این باره گفت: «اتحادیۀ اروپا به پشتیبانی مالی و سیاسیاش از افغانستان را ادامه خواهد داد، اما نه بدون شرایط. اتحادیۀ اروپا در موقعیتی نخواهد بود که یک دید سیاسی یا یک اداره را در آینده‌یی پشتیبانی کند که از ارزش‌های جمهوریت، از دستاوردهای سیاسی و اجتماعی، حقوق اساسی، حقوق زنان و جوانان، گروه‌های اقلیت و غیره، دوری کند.»
شبنم نسیمی، رییس نهاد بریتانیایی «دوستان محافظه کار افغانستان» اما می‌گوید که زنان نگران اند که حقوق آنان در گفت‌وگوهای صلح قربانی نشود: «بیست سال پس از حضور امریکا، بریتانیا و جامعه جهانی و میلیاردها کمک و قربانی هزاران تن، کشور در خطر افتادن به دست طالبان است – گروهی که از یک دشمن در خط نبرد به یک شریک در یک روند صلح مبدل شده‌است. مردم افغانستان بسیار واضیح گفته‌اند که آنان دستاوردهای افغانستان و حقوق اساسی را که افغانستان در بیست سال پسین به دست آورده است را معامله نمی‌کنند.»
از سویی هم، منابع نزدیک به طالبان می‌گویند که اگر روند رهایی زندانیان به پایان نرسد، خشونت‌ها در کشور افزایش خواهند یافت.
فیض محمد زلاند، استاد دانشگاه اظهار داشت: «ادامۀ خشونت‌ها و رها نشدن زندانیان نه تنها گفت‌وگوهای میان افغانان را به تأخیر می‌اندازد که حتا سبب افزایش خشونت‌ها نیز میشود.»
تاکنون مشخص نیست که چه زمانی گفت‌وگوهای صلح آغاز شوند اما پیش از این سازمان ملل گفته بود که این گفت‌وگوها در ماه جولای در دوحه آغاز خواهند شد.
